A Perfect Christmas 🎁🎄❄️

🎵 My idea of a perfect Christmas is spending it with you 🎵

May mga kantang hindi mo lang basta naririnig—nararamdaman mo rin. At para sa akin, si Jose Mari Chan ang may hawak ng pinaka-makapangyarihang “time machine” sa OPM Christmas music. At kung may isang kanta niya na itinuturing kong paborito, iyon ay “A Perfect Christmas.”

Bakit?

Kasi hindi ito tungkol sa mamahaling regalo, bonggang handaan, o makukutitap na dekorasyon. Ang laman ng kanta ay simple: ang longing, ang sincerity, at ang taos-pusong hangarin na makasama ang mga taong mahal mo tuwing Pasko. At para sa isang batang lumaki noong 90s, doon umiikot ang mundo — sa pamilya, sa munting handaan, sa lumang TV, sa parol na gawa sa cellophane na nilagyan ng bombilyang pang-ilaw, sa regalong naka-wrap sa recycled Christmas wrapper, at sa inasam-asam na araw na magkakasama ang lahat.

Kaya halina't himayin natin ang bawat linya ng kanta. Bawat lyrics, iugnay natin sa mga Christmas memories na tumatak sa ating pagkabata.

My idea of a perfect Christmas

Is to spend it with you

In a party or dinner for two

Anywhere would do

Celebrating the yuletide season

Always lights up our lives

Simple pleasures are made special, too

When they're shared with you

Looking through some old photographs

Faces and friends, we'll always remember

Watching busy shoppers rushing about

In the cool breeze of December

Sparkling lights all over town

Children's carols in the air

By the Christmas tree

A shower of stardust on your hair

I can't think of a better Christmas

Than my wish coming true

And my wish is you'd let me spend

My whole life with you

Looking through some old photographs

Faces and friends, we'll always remember

Watching busy shoppers rushing about

In the cool breeze of December

Sparkling lights all over town

Children's carols in the air

By the Christmas tree

A shower of stardust on your hair

I can't think of a better Christmas

Than my wish coming true

And my wish is you'd let me spend

My whole life with you

My idea of a perfect Christmas

Is spending it with you

Jose Mari Chan - A Perfect Christmas

“My idea of a perfect Christmas is to spend it with you.”

Simpleng linya, pero tumatama diretso sa puso. Noong 90s, hindi kumpleto ang Pasko kapag hindi kumpleto ang pamilya. Kahit may tatay na OFW, nanay na uuwi pa galing trabaho, o kapatid na galing school party — basta't dumating ang gabi ng December 24, parang magic na bigla kayong magkakasama sa iisang mesa. Yun na ang “perfect Christmas.” In Pinoy culture, family is important specially bonding in the Christmas season. Ito ang gugustuhin mo bilang Pinoy. Dito nagkakasama sama ang pamilya, nagkakalimutan ng mga ginawang kasalanan sa bawat isa kung meron man at nagkakapatawaran sa araw mismo ng Kapaskuhan.

“In a party or dinner for two, anywhere would do”

Hindi kailangan ng magarbong venue. Sa Pilipinas noong 90s, ang “party” madalas nasa sala lang — may monoblock chairs kapag kinulang ang upuan sa sofa, isang mesa na may mantel na may Christmas theme ang design, at kung swerte, may spaghetti, lumpiang Shanghai, keso de bola at hamon na galing sa gift pack ng kumpanya ni Papa. At kung magkasama kayo kahit saan — kahit maliit lang ang bahay basta sama-sama, Pasko na.

“Celebrating the Yuletide season always lights up my life”

Sa 90s, literal na “light up” ang nangyayari — dahil sa Christmas lights na umiilaw-ilaw pero proud na proud kang naka-display. Iba ang tanglaw ng Pasko sa mga Pilipino specially in the 90s. May kakaibang lamig ang hangin at galak na damdamin ang bawat isa sa tuwing sasapit ang Pasko.

At habang lumalaki ka, naiintindihan mong hindi ilaw ang nagpapasaya kundi yung mismong feeling ng Pasko: bakasyon, aguinaldo, reunion, mga bagong damit at laruan, ang vibe ng Simbang Gabi, at syempre, walang pasok at nakapahinga ang lahat.

“Simple pleasures are made special too”

Ito ang Paskong Pinoy noong 90s — simple pleasures talaga ang bumubuo sa kabuuang saya.Yung mga bagay na ngayon ay “ordinary” lang, pero noon, parang jackpot na:

Yung Fruit Salad na isang beses sa isang taon mo lang natitikman

Yung bagong T-shirt na kasama sa pamasko ng ninang

Yung jumbo hotdog sa Noche Buena na may kasama pang katusok na marshmallow

Yung Disney CD na pinapabalik-balik sa VCD player

Yung Christmas party na may bring-me, hep-hep hooray, at munting gift exchange

Di mawawala ang agawang barya pagsapit ng alas-dose

Noong 90s, maliit lang ang mundo, pero ang kaligayahan malaki. At kahit simple, nagiging espesyal… dahil Pasko.

“When they’re shared with you”

Ang sikreto ng mga alaala ng Paskong 90s? Kasama mo sila. Pamilya mo. Kaibigan mo. GF or BF mo. Mga pinsan mong kabonding buong Christmas vacation. Kahit simpleng pagkain ng chocnut, pagbukas ng pulang sobre na may 20 pesos, o panonood ng fireworks sa kalye — nagiging hindi malilimutan dahil may kasama kang tumawa, kumain, at maghintay ng Pasko.

Noong 90s, hindi mo pa alam ang salitang “quality time,” pero araw-araw mo itong nararanasan. Ang saya ay hindi dahil bongga ang Pasko —kundi dahil may taong kakapitan, tatawanan, makakasama at makakausap.

“Looking through some old photographs”

Ito ang isa sa pinakanostalgic na linya ng kanta—parang biglang bumubukas ang isang photo album na amoy lumang papel. Noong 90s, wala pang social media. Ang mga alaala, hindi naka-upload. Naka-develop sa film. Napakamahal noon ang magpa-develop ng pictures at mahal din ang film. Kung masinop ka malamang naka-save lahat ng photos sa isang picture album and you'll be happy to take a look back at those photos kung nais mong makaramdam ng nostalgia o di kaya ay bigla na lang papatak ang luha ng hindi mo alam dahil sa mga pictures na yun may isa, dalawa o tatlo dun na hindi niyo na makakasama pa sa Pasko.

At kapag nagsimula ka nang tumingin sa mga lumang larawan:

• Yung family picture sa harap ng Christmas tree at kumukuti-kutitap na Christmas lights sa background ng bintana.

• Yung group photos ng magkakapitbahay na nakapila sa harap ng sari-sari store

• Yung larawan ninyong magkakaklase noong Christmas party, hawak ang munting regalo mula sa exchange gift

• Yung shot na medyo blurred dahil galaw ang camera ng tito mong laging photographer

Bigla mong mararamdaman na ibang klaseng saya ang dala ng lumang litrato — hindi dahil perfect ang kuha, kundi dahil tunay ang moment.

“Faces and friends, we’ll always remember”

Sa bawat lumang litrato, may mga mukhang nagsasabing: “Ganito tayo dati. Ganito kasaya ang Pasko, Sana ganito ulit." Yung mga friends mo noong 90s — mga kalaro sa kalye, mga ka-church sa Simbang Gabi, mga kalaro na nagkakaroling at sabay-sabay nagpasalamat dahil nabigyan kayo ng instant barya sa pangangaroling, “Thank You, Thank You, Ang Babait Ninyo, Thank you!"

At kahit nagbago na ang lahat — nag-iba na ang syudad, nagkalayo-layo na kayo — dala ng litratong iyon ang tanong na:

“Grabe, paano tayo naging ganun kasaya nang ganoon kasimple?”

At doon mo marerealize na totoo ang sinasabi ng kanta: may mga taong kahit hindi mo na nakakasama, hindi mo malilimutan.

“Watching busy shoppers rushing about”

Ito ang eksenang quintessentially Pinoy tuwing 90s Christmas—ang mall na punô ng tao pero punong-puno rin ng saya. Kapag December, parang lahat ng tao nagmamadali: si Mama na may listahan ng exchange gifts, si Papa na naghahanap ng sale sa appliance store, mga batang nakapila sa Gift Gate para tumingin ng Sanrio, Hello Kitty stuff toys at kung anu-ano pang 90s things, mga tita sa Divisoria habang lumalaban sa dagsa ng tao para makabili ng murang regalo, at mga shoppers na may bitbit na SM, Rustan’s, o Shoemart plastic bags. Sa 90s, ang pagmasdan ang mga taong abalang-abala sa mall ay parang bahagi na ng Christmas tradition. At habang nakaupo ka sa bench, kumakain ng hotdog on stick o ice scramble, mapapaisip ka: “Ganito pala talaga ang Pasko—masikip, magulo, pero masaya.”

“In the cool breeze of December”

Sa Pilipinas, bihira ang “cool breeze,” pero tuwing December may kakaibang lamig na dumarating—hindi yung lamig ng aircon kundi yung lamig ng tunay na Paskong Pinoy. Noong 90s, naka-jacket ka kahit hindi naman talaga kailangan, naka-bonnet ang mga bata kahit nasa Pilipinas lang, at ramdam mong malamig ang umaga tuwing aattend ka ng misa sa Simbang Gabi. Pagdating ng gabi, may simoy ng hangin na amoy usok ng hamon, puto bumbong, at kapitbahay na nagsa–soundtrip ng Silent Night. Sa simpleng pag-ihip ng hangin, bigla mong nararamdaman ang halo-halong excitement, lungkot, saya, at pag-asa. Parang sinasabi ng December breeze, “Andito na ulit ang Pasko. At may mga alaala na naman tayong mabubuo.”

“Sparkling lights all over town”

Sa Pinas noong 90s, ibang klase ang saya kapag nagsimula nang magliwanag ang buong bayan. Kahit hindi sosyal ang dekorasyon, basta kumukutitap — Pasko na. Makikita mo ang Christmas lights na paulit-ulit lang ang blink mode, minsan naka-short pa, pero ang saya pa ring panoorin. Ang mga poste ng kalsada may parol na gawa sa capiz, ang mga bahay naka-display ang parol na may Christmas bulbs sa loob, at ang mga tindahan may makukulay na dekorasyon kahit stencil lang ng Santa na dinikit ng masking tape. Kahit simpleng ilaw lang, parang buong mundo mo nagliwanag — at bilang batang 90s, doon mo naramdaman ang unang bugso ng excitement ng Pasko.

“Children’s carols in the air”

At siyempre, kasabay ng mga ilaw ang tunog ng pangangaroling. Noong 90s, literal na may “children’s carols in the air” dahil gabi-gabi, may dumaraan na grupo ng bata-batang may dalang tansan na nakapulupot sa alambre, ginawang tambourine. May improvised drums na gawa sa lata ng biscuits o lata ng Nido. Kakanta sila ng “Sa maybahay ang aming bati” o “Ang Pasko ay Sumapit,” sabay katok sa gate ninyo. At kapag binigyan mo sila ng barya, yung saya nila parang nanalo sa raffle. Ang simpleng tunog ng mga batang nangangaroling — minsan sintunado, minsan sabog ang ritmo — ay naging tunog ng Paskong Pilipino na hindi mo makakalimutan.

"By the Christmas tree"

Noong 90s, ang Christmas tree ang sentro ng buong bahay — yung common na green Christmas tree sabay sasabitan ng mga Christmas ornaments at malaking star sa tuktok ng Christmas tree with pinalibutan na Christmas lights yan ang Christmas tree ng mga Pinoy. Minsan nakaipit pa ang mga Christmas balls na natanggal ang hook kaya tinatali ng sinulid. Ang star sa tuktok, minsan luma na, pero mahalaga pa rin kasi iyon ang grand finale ng Christmas setup. Sa tabi ng Christmas tree ginagawa ang halos lahat ng holiday moments: family picture, pagbubukas ng regalo, taguan ng surprises, at minsan, tambayan mo lang habang iniikot mo ang Christmas lights na feeling mo ikaw ang nag-install sa COD department store window display. Sa simpleng pagtayo sa tabi ng puno, ramdam mo na agad: “Pasko na talaga.” Nakapaligid na rin sa ilalim ng Christmas tree ang maraming regalong iba't-ibang kulay at disenyo ang wrapper.

“A shower of stardust on your hair”

Ito yung poetic na paraan ng pagsabi na ang lahat ay mas maganda, mas magical, kapag Pasko. Noong 90s, literal minsan nagkakaroon ka ng “stardust”—yung mga kumikinang na glitters galing sa lumang Christmas decorations, o yung mga natanggal na kinis-kintab sa parol at napunta sa buhok mo. Pero higit doon, ito yung glow na dala ng ilaw ng Christmas tree, tumatama sa buhok ng isang tao habang nakangiti silang nagbubukas ng regalo, tumatawa kasama ang pamilya, o naglalaro sa sala. Sa sandaling iyon, parang lahat kayo nasa ilalim ng munting Milky Way ng Christmas lights—at ang simpleng glow na iyon ay nagiging alaala na dadalhin mo habang-buhay. Sa 90s, hindi kailangan ng filter, lighting setup, o DSLR. Basta Christmas tree lights lang at masayang Pasko, magical na ang mundo.

“Watching busy shoppers rushing about / In the cool breeze of December”

Noong 90s, isa sa pinakamasarap pagmasdan tuwing Pasko ang mga taong nagmamadali sa mall—lahat may bitbit, may listahan, may hinahanap. Kita mo si Mama na may papel na puno ng pangalan para sa exchange gifts, si Papa na sumisilip sa appliance section baka may sale sa karaoke o electric fan, Habang naglalakad ka sa loob ng mall o nakaupo sa bench, mararamdaman mo ang malamig-lamig na simoy ng December—hindi man snow, pero sapat para maramdaman mong espesyal ang panahon. Sa bawat hagod ng hanging iyon, kasabay ng ingay ng mga taong nag-uunahan sa cashier, bigla mong naiisip na ganito talaga ang Pasko sa Pilipinas: magulo, matao, maingay, pero puno ng buhay, kulay, at hindi mapantayang saya. Tanda ko pa noon tatlong araw bago mag Pasko ay isinama ako ni nanay na mag-grocery sa Uniwide Sales sa Paranaque napakanostalgic nun kasi ngayon wala na yung Uniwide sales mga bandang 1993 or 1994 yun eh then habang naglalakad lakad kami sa mga hallway ng bawat grocery products ang himig ng malakas na tugtog sa loob ng grocery store ay yung "Sleigh ride" ng Boston Pops. Bilang musmos, napakasaya ng puso ko noon.

Sa bawat linya ng “A Perfect Christmas,” buhay na buhay ang Paskong Pilipino—simple, masaya, at puno ng pagmamahal.

Ito ang dahilan kung bakit ito ang paborito kong OPM Christmas song: hindi lang ito kanta, kundi alaala — alaala ng Paskong puno ng family bonding, keso de bola, hamon, fireworks, tawa, at mga taong nagbibigay ng tunay na kahulugan sa salitang Pasko.

Kung may kanta mang nakakabalik sa pinakamasayang panahon ng ating kabataan, ito yun. At sa bawat December, muling bumabalik ang boses ni Jose Mari Chan para sabihing:

“My idea of a perfect Christmas is to spend it with you.” 🎄✨